Atardeceres especiais para o Valinox Novás. Sen dúbida onte foi un deses días que quedasen no recordo para moitos, a despedida de Jorge Lloria tras catro anos no club foi o motivo das bágoas dalgúns dos presentes.
Empezou o acto de despedida o presidente, Andrés Senra quen deixo claro que Lloria é un dos xogadores que non están de pasada. “Todo un porterazo, pero aínda máis señor e exemplo de xogador de club” Andrés recoñeceu o seu gran labor dentro do 40×20 pero destaco aínda mais a persoa. “Non leva brazalete de capitán, pero sente o club coma se leváseo”.
Acto seguido tomou a palabra O capitán, Manu Martínez, quen iniciou confesando que aínda non é consciente da súa marcha, “jorge para o grupo é un gran apoio. En momentos difíciles sempre tenia alguén con quen falar e discutir cousas. Váisenos un amigo, imos botar moitísimo de menos e… A ver con quen discuto eu agora, que aínda que nunca me de a razón ao final son esas cousas que che dá o balonmán. Pasamos moitas horas xuntos que son parte da miña vida”
Por último para finalizar, Jorge Lloria tragou saliva, respirou e emocionado comenzou a falar, “Ás veces na vida cambian as circunstancias de forma que nin buscabas nin as esperabas e hai que tomar decisións que aínda que sexan difíciles e custe tomalas hai que facelo. Non foi fácil xa que me vou dun club onde disfrutei desde o primeiro día e que sinto como a miña casa. Lévome comigo experiencias e amizades que me levo para sempre”
Lloria empezou os agradecementos falando da súa familia “Grazas por todo, por sempre e grazas por tanto. Grazas a toda a directiva e patrocinadores polo trato, o respecto e a implicación que tedes en especial a Andrés pola túa implicación a este club é digno de admiración. Grazas por suposto á afección por levarnos polo aire en casa e fóra, sentímosvos preto ata na pandemia. Grazas aos Jomas, á Charanga e todos iso nenos e nenas que coa súa ilusión acompañáronnos sempre. Grazas a todas esas persoas que nos axudaron de forma desinteresada; Lucia, Eva, Malena, Laura, Killer, Manolo e por suposto Jose Cobos. Amigo, grazas polo teu agarimo e lealdade. Como nos rimos e chorado!”
“Grazas a todos os adestradores que tivemos; grazas a Kike por confiar no meu, grazas a Alvaro por ensinarme tanto, grazas a Sam por facerme crer e grazas a César por estar aí facendo que esteamos o mellor posible, grazas a eles consolidamos ao equipo como un dos mellores de Div Honra Prata, algo que me fai sentir moi orgulloso. Por suposto quero dar as grazas a todos os compañeiros que tiven todas estas tempadas. Ensinástesme moito, grazas aos canteiráns e Héctor grazas polo teu apoio e a túa xenerosidade, es o mellor compañeiro que puiden ter estes catro anos. E… Manu que che vou a dicir eu a ti, que a ver con quen discutes agora… Es un xogador e un capitán como non vin en ningún sitio, sempre pensando no benestar dos demais por encima de todo. tes toda a miña admiración. Sabes que me tes para o que faga falta, grazas por todo.”
“Voume triste xa que deixo atrás moitas persoas ás que admiro pero tamén me vou orgulloso e satisfeito de formar parte deste gran club.”

Lloria, desexámoste o mellor, grazas👏🏼